gardeshban.ir

عمارت اصلی بنای مذکور که شامل دو طبقه همکف و زیرزمین می باشد دارای تالار نسبتا بزرگ و زیبایی است و با یک فضای هشتی کوچک از معبر کوچه وارد حیاط مستطیلی می شود. ساختمان دارای نمای آجری است که روی دیوارهایی با ازاره سنگی به ارتفاع یک متر استوار شده است تالار که بخش مهمی از بنا را تشکیل داده است، شامل دو رواق و یک شاهنشین است که با پنجره های مشبک ریز با شیشه های الوان به صورت ارسی زیبا تزئین یافته است. از جمله تزئینات بکار رفته در تالار این بنا می توان به مقرنس ها، گچ بریها، نقاشیها و کتیبه های با ارزش اشاره کرد. سقف اتاق شاهنشین در وسط به شکل ترنج گچ بری شده که مرکز آن بصورت یک گل گرد و مدور با برگهای بلوط پهن شده، پوشانده شده است. در چهار گوشه سقف، لچک مرکب از نقش اسلیمی واقع شده است که با برگ بلوط های مشابه وسط سقف با سه ردیف حاشیه قاب گرفته شده است . این سقف گچ بری شده توسط مقرنسهای زیبایی به نقاشی ها و کتیبه های موجود در دیوارهای پیرامون اتصال می یابد. سر درهای ورودی و خروجی تالار دارای مقرنسهای کچی زیبا است و در متن دیوارهای جانبی آن بر کتییه هایی، اشعار متعددی و آپه قران به تاریخ " ‏محرم الحرام سنه ۱۲۹۵" نوشته شده است.

عرصه این بنا ۳۹۸ متر مربع ، اعیان آن ۴۸/۴۳۶ متر مربع ، زیرزمین ۷۶/۱۹۸ مترمربع و طبقه همکف ۷۲/۲۳۷ متر مربع می باشد.

این بنای با ارزش و قدیمی متعلق به دوره زندیه می باشد و در سال ۱۳۷۹ تحت شماره ۳۰۴۱ توسط سازمان میراث فرهنگی کشور در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مرمت خانة تاریخی ابراهیمی از تیر ماه سال ۱۳۸۰ شروع شده و طبق برنامه ریزی زمان بندی شده در سال ۱۳۸۳ کلیات آن پایان یافته و بعنوان واحد حفظ و احیای اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان به بهر برداری رسید.از سال ۱۳۸۷ خانه ابراهیمی به عنوان واحد یگان حفاظت سازمان میراث فرهنگی مورد استفاده قرار گرفت.