گردشبان (gardeshban.ir) :
دانشمندان میکروارگانیسمهای باستانی را کشف کردهاند که بین یک تا ۱.۶ میلیارد سال پیش میزیستهاند. این موجودات احتمالا در محیطهای دریایی زندگی میکردند.
به نظر میرسد هر چه بیشتر دربارهی تکامل حیات بیاموزیم، اسرار بیشتری کشف میکنیم. در تحقیقات جدید به تازگی فسیلهایی از موجودات ناشناخته کشف شده است که احتمالا متعلق به حدود یک تا ۱.۶ میلیارد سال پیش هستند. این موجودات کوچک که با نام «پروتوستول بیوتا» شناخته میشوند، در جهانی با اکسیژن بسیار کمتر از جو کنونی زندگی میکردند و در آبراهههای سیاره ما میزیستهاند.
این ارگانیسمها که متعلق به خانوادهی یوکاریوتها بودهاند، دارای ساختار سلولی پیچیده با میتوکندری و هسته بودهاند و با یوکاریوتهای امروزی مانند حیوانات، گیاهان و آمیبها بسیار متفاوت بوده و با نیازهای محیط خود سازگار بودند.
این موجودات باستانی که توسط دانشمندان دانشگاه ملی استرالیا(ANU) و انجمن هلمهولتز(Helmholtz) از مراکز تحقیقاتی آلمان کشف شدند، رکورد فعلی قدمت استروئیدهای فسیلی را تا ۱.۶ میلیارد سال(از ۸۰۰ میلیون) گسترش دادند. یکی دیگر از دستاوردهای قابل توجه در نحوهی انجام این کشف نهفته است.
همانطور که جوخن بروکس(Jochen Brocks)، استاد دانشگاه ملی استرالیا و یکی از اولین نویسندگان این مطالعه توضیح داده است، دانشمندان ابتدا باید آنچه را که به دنبال آن بودند، با استفاده از ترکیبی از روشها برای «تبدیل انواع استروئیدهای مدرن به معادل فسیلشدهشان» ترسیم میکردند. این به آنها اجازه داد تا آثار نادیده گرفته شده در مولکولهای چربی فسیلی را در داخل یک سنگ ۱.۶ میلیارد ساله که در انتهای اقیانوس در نزدیکی قلمرو شمالی استرالیا قرار دارد، بیابند.
انجام کشف
دکتر بنجامین نترشیم(Benjamin Nettersheim) از دانشگاه برمن و نویسنده اول دیگر مطالعه در مورد چگونگی تعیین مکان یافتن موجودات اولیه توضیح داده است. او میگوید که هدف آنها ردیابی بقایای مولکولی موجودات اولیه تا آنجا که ممکن است در تاریخ زمین است.
او توضیح میدهد: ما براساس تحقیقات قبلی میدانستیم که چگونه و در کجای زمین میتوان این آثار مولکولی گرانبها از حیات اولیه روی زمین را پیدا کرد. تنها چند مکان در جهان وجود دارد که رسوبات باستانی بیشتر از عمق چند کیلومتری در آنها دفن نشدهاند و هرگز به حدی گرم نشدهاند که اطلاعات بومشناختی تشخیصی بیومولکولهای زیستی اصلی بهطور کامل توسط گرما و فرآیندهای دگرگونی زمینشناسی از بین میرود.
یکی از این مکانها که هنوز فسیلهای مولکولی تشخیصی در آن وجود دارد، در شمال استرالیا است. همانطور که دکتر نترشیم توضیح داد، سنگهای رسوبی در آنجا در طول ۱.۶۴ میلیارد سال از تاریخ زمین شناسی تغییرات بسیار کمی را متحمل شدهاند.