برای کوهنوردی ایمن ‌چه کنیم؟

صعود به قله‌ها و کوهها برای کوهنوردان همیشه جذاب و البته با خطر همراه بوده اما با رعایت نکات ایمنی می‌توان کوهنوردی ایمنی تر و جذابی داشت، اطلاع از شرایط جوی منطقه ، همراه داشتن و سایل مورد نیاز و... می‌تواند در این زمینه موثر باشد.

کد خبر: ۳۶۸۹۶

تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۹-1399 November 26

گردشبان (gardeshban.ir) :

صعود به قله‌ها و کوهها از مسیرهای شناخته‌شده و مشخص در شرایط آب و هوایی و فصول مناسب و تا حد امکان پرهیز از درگیری با خطرات، کوه‌پیمایی است. افراد برای لذت بردن از طبیعت کوهستان و سلامت روح و جسم خود به کوه می‌آیند و اقدام به کوه‌پیمایی می‌کنند. رعایت برخی نکات و اقدامات میتواند روز بی‌خطری را برای آنان به ارمغان آورد.

اقدامات قبل از کوه‌پیمایی

از شرایط جوی منطقه مطلع شوید.

نقشه منطقه‌ای که می‌خواهید به آن بروید را از قبل خوب بررسی کنید و از افرادی که با آن منطقه آشنایی دارند سؤال کنید.

در روزهای بارانی یا برفی از رفتن به ارتفاعات و کوه‌پیمایی پرهیز کنید.

هنگام وزش باد شدید از کوه‌پیمایی خودداری کنید.

هنگام کوه‌پیمایی، دوستان یا اعضای خانواده را در جریان برنامۀ کوه‌پیمایی خود قرار دهید.

هیچ‌گاه به‌تنهایی اقدام به کوه‌پیمایی نکنید.

از البسه و تجهیزات مناسب کوهپیمایی استفاده کنید.

از کفش مناسب برای کوه‌پیمایی استفاده کنید.

آذوقه، آب و مایعات گرم با خود بردارید.

تلفن همراه و پاور بانک با خود بردارید.

اقدامات حین کوه‌پیمایی

اگر هنگام کوه‌پیمایی شرایط آب و هوایی تغییر کرد و رو به وخامت رفت، از راهی که آمدید برگردید.

اگر هنگام کوه‌پیمایی با رعدوبرق مواجه شدید هر چه سریع‌تر مناطق مرتفع را ترک کنید.

از شوخی‌های نامناسب مانند هل دادن و تنه زدن به یکدیگر به‌ویژه در ارتفاعات خودداری کنید.

مراقب باشید سبب سقوط سنگ‌ها نشوید.

در زمان اضطرار با شماره 112 تماس بگیرید.

در فصل زمستان از عبور از دامنه‌ها و مسیرهای پربرف و شیب‌های تند پرهیز کنید.

از یک شیب برفی باید خیلی نرم و سبک قدم برداشت تا فشار و ضربه به برف مسیر وارد نشود و باعث شکست برف و جریان بهمن نشود.

درصورتی‌که نمی‌توانید شیبی را دور بزنید تا حد امکان باید ارتفاع بگیرید تا در مسیر طولانی بهمن قرار نگیرید.

درشیب‌های تند بهمن‌گیر، روی برف به‌صورت زیگزاگ راه نروید و تا حد امکان به‌صورت یک خط مستقیم روی برف بالا بروید به‌عبارت‌دیگر صعود مستقیم به سمت بالاترین نقطه باشد.

تک‌به‌تک و بافاصله از شیب‌های بهمنی عبور کنید.

در هنگام عبور ساکت باشید تا ارتعاشات صدا باعث ریزش بهمن نشود، ارتعاش یکی از عوامل مهم ریزش بهمن است. بنابراین، درجاهایی که خطر ریزش بهمن وجود دارد باید از فریاد پرهیز کنید درواقع سکوت موجب می‌شود که بهتر متوجه ریزش برف شده و به‌موقع اقدام کنید.

به یاد داشته باشید، با شنیدن کوچک‌ترین صدایی که حکایت از نشست، ریزش و سقوط بهمن دارد، به‌سرعت منطقه را ترک کنید.

چنانچه در معرض سقوط بهمن قرار گرفتید، به سمت درخت‌ها و درختچه‌ها، سنگ‌ها برای پناه گرفتن حرکت کنید.

به یاد داشته باشید هنگام سقوط بهمن، همه تجهیزات مخصوصاً اشیای فلزی و برنده را از خود دور کنید.

هنگام سقوط بهمن، قبل از فرورفتن در زیر برف، وسایلی از خود را به بالا پرتاب کنید تا جستجوگران بتوانند با یافتن آن‌ها مسیر شما را تشخیص دهند.

با شنا کردن در بهمن سعی کنید خود را بر روی سطح بهمن نگه‌دارید.

هنگام ریزش بهمن نفس را در سینه حبس کنید زیرا این کار از ورود ذرات برف به دهان و بینی، یخ‌زدگی و فشردگی ریه‌ها و درنتیجه خفگی جلوگیری می‌کند.

هنگام ریزش بهمن، باید در بهمن مثل زمانی که در آب هستید شنا کنید تا خود را به روی سطح بهمن برسانید.

اگر در بهمن فرورفتید، سعی کنید با کمک دست‌ها با هر وسیله‌ای جلو دهان و بینی خود را بپوشانید. بیشتر مرگ‌ومیر ناشی از بهمن به خاطر خفگی است، لذا ایجاد فضایی برای ورود هوا و تنفس مهم‌ترین کاری است که می‌توانید انجام دهید.

خونسردی خود را حفظ کنید چرا که در صورت حفظ آرامش، بدنتان قادر به نگهداری انرژی خواهد بود و درنتیجه بهتر می‌توانید برای نجات خود تصمیم بگیرید.

اگر در زیر بهمن مدفون شدید، برای تشخیص جهت بالا می‌توانید با بیرون انداختن آب دهان (خلاف جهت حرکت آب دهان، سمت بالا است)، جهت را تشخیص دهید.

تلاش کنید به سمت سطح بهمن حرکت کنید.

روحیه خود را تا رسیدن نیروهای نجات حفظ کنید.