میوه های خوشمزه ای که فقط در فرانسه پیدا می شود/عکس

یکی از بهترین راه‌های آشنا شدن با زندگی مردم بومی فرانسه ، قدم زدن در بازارهای میوه و سبزیجات و آشنایی با چیزهای تازه است.

کد خبر: ۴۰۶۸۰

تاریخ انتشار : جمعه ۰۷ خرداد ۱۴۰۰-1400 March 07

گردشبان (gardeshban.ir) :

وقتی در میان بازارهای میوه و سبزیجات فرانسه گردش می‌کنید، یکی از بهترین راه‌های تجربه زندگی روزمره ساکنین آن را انتخاب کرده‌اید و می‌توانید مانند یکی از آن‌ها باشید. عطرها، میوه‌های رنگارنگ و صداهایی که می‌شنوید، همگی لذتی بی‌پایان هستند و سبد‌ها و کیسه‌های پر از سبزیجات خانگی و میوه‌های کشورهای دور دست که شاید تا به حال ندیده‌اید می‌تواند هیجان زیادی برایتان ایجاد کند.

اندیو

«اندیو» (Endive) گیاهی برگی و اندکی تلخ است که در آشپزی فرانسوی به طرز عجیبی محبوبیت دارد. این سبزی برای سلامتی بسیار مفید بوده و مقدار زیادی فیبر و ویتامین اِی، کا و فولات دارد. در ۱۰۰ گرم از این گیاه تنها ۱۷ کالری وجود داشته و طبق تحقیقات اخیر حتی می‌تواند برای افراد دیابتی و چاق هم مفید بوده و میزان گلوکز و کلسترول LDL خونشان را پایین بیاورد.

سپ

«سِپ» (Cèpes) که در کشور آمریکا به قارچ پورسینی هم شهرت دارد، از ماه آگوست تا نوامبر در اروپا زیاد می‌شود. در فرانسه اغلب آن را خشک کرده و در سبد‌هایی در غرفه‌های بازار به فروش می‌رسانند. البته این قارچ‌ها به صورت تازه هم بسیار خوشمزه هستند اما طعمشان وقتی خشک می‌شوند قوی‌تر می‌شود. محبوبیت این گیاه در میان کسانی که به قارچ علاقه زیادی دارند بالا بوده و در حقیقت مقدار زیادی از آن‌ها را در بیشه‌ها می‌توان پیدا کرد زیرا هیچ شباهتی به قارچ‌های سمی ندارند و به راحتی قابل تشخیص هستند.

کاکی

«کاکی» (Kaki) یا خرمالو میوه‌ای به رنگ زرد تا قرمز-نارنجی تیره است و روی درخت می‌روید. می‌توان آن را در نقاط مختلف جهان پیدا کرد اما محبوب‌ترین نژاد آن و چیزی که در بازارهای محلی فرانسوی پیدا خواهید کرد، در اصل از ژاپن آمده است. کاکی مانند گوجه فرنگی در واقع یک میوه نیست و نوعی بِری محسوب می‌شود. خاصیت آن برای سلامتی ایده‌آل بوده و ترکیبات ضد سرطان دارد. حتی آنتی اکسیدان‌هایی بسیار سودمند هم در آن به چشم می‌خورد. از کاکی برای جلوگیری از کوری‌های مرتبط با سن هم استفاده می‌کنند.

شتنی

شاید شما هم درباره فندق‌هایی که روی آتش بوداده می‌شوند چیزی شنیده باشید. اما آیا خودتان هم آن را امتحان کرده‌اید؟ در فرانسه «شَتِنی» (Châtaigne) نقش مهمی در ماه‌های زمستان بازی می‌کند. از اکتبر به بعد فروشندگان خیابانی در هر گوشه و کنار ظاهر می‌شوند و در کنار ایستگاه‌های مترو این فندق‌های براق قهوه‌ای را بو می‌دهند و مانند پاپ کورن در کیسه‌های کاغذی به مشتریان می‌فروشند.

مش

به قسمت محصولات تازه هر سوپرمارکت فرانسوی که بروید، با دیدن بسته‌های زیاد «مَش» (Mâche) شگفت زده می‌شوید. این گیاه سبز تیره که در انگلیسی به کورن سالاد یا کاهوی بره هم نامیده می‌شود در زمان لویی چهاردم توسط یکی از باغبانان سلطنتی به این کشور معرفی شد. در کشور آلمان هم نام آن را از «برادران گریم» (Grimm) گرفتند که در داستان راپونزل پدرشان آن را از باغ جادوگر دزدید. امروزه بیشتر مش‌های اروپا از زمین‌های اطراف نانت تهیه می‌شود.

ترومپت سیاه

نام «ترومپت مرگ» (Trompette de la mort) که به ترومپت سیاه هم شهرت یافته، از این باور کهن می‌آید که این نوع قارچ ترومپت‌هایی هستند که توسط کسانی که در زیر زمین دفن شده‌اند از خاک بیرون آمده‌اند. این قارچ‌ها در جنگل‌ها زیاد بوده و اغلب زیر درختان پهن برگ مانند راش و بلوط در نیمکره شمالی پیدا می‌شوند. در فرانسه هم بین ماه‌های ژوئن تا نوامبر می‌توان آن‌ها را خریداری کرد. شاید ظاهر این قارچ اصلاً جذاب نباشد اما مزه آن چیز دیگری می‌گوید. ترومپت مرگ هم مانند سپ در آشپزی فرانسوی خیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

میرابل دو لورن

آلوی «میرابل» (Mirabelle) از یک نوع میوه وحشی که در مناطق ترکیه یافت می‌شود به دست آمده و آب و هوا و خاک منطقه «لورن» (Lorraine) فرانسه برای کاشت آن بسیار ایده‌آل است. سالانه بیش از ۱۵ هزار تن از این میوه در این نواحی برداشت می‌شود که بیش از ۸۰ درصد تولید جهانی را تشکیل می‌دهد. هر آگوست شهر «متس» (Metz) یک فستیوال دو هفته‌ای مختص میرابل برپا می‌کند. بازارها هم این آلوها را به صورت تازه، تارت و نوشیدنی به مشتریان عرضه می‌کنند. همچنین اجراهای موسیقی، نمایشگاه‌های هنری و تاج‌گذاری ملکه میرابل در یک مهمانی هم طی این فستیوال برگزار می‌شوند.

کوئش

«کوئش» (Quetsche) یا آلوی آبی، میوه یک نوع درخت آلو در دمشق است. این میوه در اواسط آگوست می‌رسد و در مناطق آلزاس و لورن و همچنین اتریش و آلمان هم محبوبیت زیادی دارد. در مناطق فرانسوی، این میوه را برای تهیه نوشیدنی استفاده می‌کنند. کوئش که به رنگ قرمز روشن یا بنفش است، می‌تواند به صورت تازه یا مربا، تارت و شربت مورد استفاده قرار بگیرد.

کوینگ

«کوینگ» (Coing) یا همان میوه بِه، به خاطر سطح کرکی، رنگ زرد و عطر متمایزش شهرت داشته و در آب و هوای مدیترانه‌ای می‌توان آن را مانند سیب یا گلابی گاز زد اما در مناطق شمالی بسیار سفت و اسیدی شده و بیشتر به صورت ژله، مربا یا کیک آن را مصرف می‌کنند. در آشپزی مراکشی این میوه در تاژین‌ها بسیار مورد استفاده قرار گرفته و اغلب در کنار کباب بره و گوسفند قرار می‌گیرد. در آلزاس هم از آن نوشیدنی تهیه می‌کنند.

پیتایای قرمز

«پیتایا» (Pitaya) که در انگلیسی به دراگون فروت هم شهرت یافته، از میوه‌های کاکتوسی آمریکای مرکزی است. پوست بیرونی آن صورتی درخشان با بال‌های سبز است و گوشت داخل میوه سفید با دانه‌های مشکی مانند کیوی بوده و برای مشکلات گوارشی بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. فرانسویانی که در ویتنام اقامت داشتند این میوه را در اوایل قرن نوزدهم از مکزیک وارد کردند و کاشت آن در سرتاسر آسیا رایج شد. امروزه پیتایا در سرتاسر اروپا یافت می‌شود.