مرکز هنری ژرژ پمپیدو پاریس، ساختمانی با معماری خاص+ عکس

مرکز ملی هنر و فرهنگ ژرژ پمپیدو (The Centre Pompidou) که به طور رایج تر مرکز ژرژ پمپیدو، مرکز پمپیدو یا مرکز بوبور (Beaubourg) نیز خوانده می شود، موسسه ای چندفرهنگی است که در محله بوبور در منطقه 4 پاریس، بین محله های هال و ماره واقع شده است.

کد خبر: ۵۶۹۸۹

تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۱-1401 November 10

گردشبان (gardeshban.ir) :

برخلاف ساختمان‌های تاریخی اطراف، مرکز پمپیدو، دارای معماری مدرن است که از آن، به‌عنوان طراحی «داخل به بیرون» یاد می‌شود؛ زیرا جزئیات معماری پلکان‌ها و آسانسورها از بیرون، قابل‌مشاهده است.

جاذبه اصلی مرکز پمپیدو ، موزه ملی هنر مدرن است که آثار هنری نمادینی را به نمایش می‌گذارد. این آثار، جزو جاهای دیدنی پاریس به‌حساب می‌آید. همچنین، از مجموعه گسترده‌ای، بیش از ۱۰۰۰۰۰ قطعه هنری، انتخاب شده است. این مجموعه، بر روی هنر معاصر ایجاد شده از سال ۱۹۰۵ تا به امروز، تمرکز دارد. این مرکز، تمام جهات هنر مدرن را پوشش می‌دهد؛ از جنبش‌های پست امپرسیونیستی شروع می‌شود و با جنبش معروف کوبیسم، ادامه می‌یابد.

تاریخچه مرکز پمپيدو

در دهه ۱۹۶۰ محله بوبرگ مکانی متروک و بلا استفاده در دل خود داشت که چهره شهر را به هم زده بود. در سال ۱۹۶۹ ، ریاست جمهوری وقت فرانسه، ژرژ پمپیدو پیشنهاد داد تا مکان این متروکه محله بوبرگ به عنوان سایتی برای احداث یک مرکز فرهنگی مورد استفاده قرار گیرد. این تصمیم با تاسیس یک کتابخانه عمومی در مرکز پاریس، انگیزه فراوانی به پروژه های مختلفی داد که قرار بود در این مرکز فرهنگی جدید مستقر شوند.

قرار بود در این مرکز فرهنگی جدید تمامی هنرها، نمایشگاه ها، موزه های هنری و غیره در کنار یکدیگر جمع شده و مرجعی برای علاقه مندان باشد. این مرکز در نهایت در ژانویه سال ۱۹۷۷ افتتاح شد. مرکز فرهنگی پمپیدو امروزه از بخش های مختلفی تشکیل شده است.

بخش از آن به موزه هنری با آثاری از هنرمندان مشهورقدیمی و هنرمندن جدید اختصاص یافته. قسمتی از آن کتابخانه عمومی است. در بخشی نمایشگاه های مختلف برگزار و در بخش دیگر اجرای زنده موسیقی انجام می شود. بد نیست بدانید که این مرکز برای کودکان و و نوجوانان هم برنامه های مخصوص دارد.

معماری موزه پمپیدو

این بنا در هشت طبقه ساخته شده که مساحت هر طبقه 7500 مترمربع بوده و نیز دوطبقه نیز در زیرزمین قرار دارند. هر طبقه به شکل صحنه ای وسیع و کاملا قابل تغییر است. مجموعه ساختارهای حامل نیز مانند پوشش های گوناگون فنی در بخش پیرامونی ساختمان جاسازی شده و نمای بیرونی بسیار منحصربفردی به آن بخشیده است. برخی منتقدان این نما را به نمای یک پالایشگاه نفت در مرکز شهر تشبیه می کنند.

تمامی گردش ترافیکی شمالی –جنوبی، فردی و روان به بخش جلویی مرکز منتهی می شود: لوله های بیرونی رنگ شده، پدیده ای منحصربفرد از ساختمان ساخته اند. لوله های تهویه به رنگ آبی، لوله های آب، سبز و خطوط برق به رنگ زرد درآمده اند. آسانسورها قرمزند. کانال کشی های سفید، به پوشش های تهویه بخش های زیرزمینی است. حتی تیرک های فلزی ساختمان نیز قابل مشاهده اند.

منظور معماران از این طرح، جای دادن سرویس های لژیستیک، بیرون از بدنه ساختمان بوده تا تمامی فضای درونی به موزه اختصاص یابد. یکی از عیب های این سیستم، لزوم محافظت شدید لوله هاست که به طور مستقیم در معرض خوردگی قرار دارند.

هرچند تنها ستایش های اندکی نصیب معماری فلزی قرن بیستم و مدرنیسم معماری شد، این بنا به ساختمانی مثال زدنی تبدیل و به عنوان آخرین بنای عظیم مدرن و نخستین بنای عظیم پست مدرن قلمداد شد.

ویژگی های مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو پاریس

50000 اثر هنری از جمله نقاشی ها، مجسمه های زیبا، نقاشی و عکاسی را می توانید در این مرکز فرهنگی زیبا بیابید.

شاهکارهای پیکاسو، دوچامپ، ارنست و میرو در میان آثار بسیاری از هنرمندان برجسته دیگر در این موزه وجود دارند.

نمایشگاه عکاسی نمایش آثار مرد ری و دوزنو نیز در این برج برقرار می باشد.

در مجموع 5000 اثر از هنرمندان مختلف در این مجموعه می درخشند.

منظره ای چشمگیر از پاریس را می توانید از رستوران طبقه فوقانی این مرکز تجربه نمایید.

توسط این مرکز مسابقه ای برای طراحی ساختمان در اختیار عموم پاریس قرار گرفت و 650 پیشنهاد دریافت شد!

رنزو پیانو و ریچارد راجرز، معمارانی که این ساختمان را در دهه 1970 طراحی کردند، اساساً قبل از موفقیت مرکز پامپیدو ناشناخته بودند!

بسیاری از فرانسوی ها ظاهر ساختمان را دوست نداشتند (و هنوز هم دوست ندارند) و آن را با یک دیگ بخار یا یک پالایشگاه نفت مقایسه می کنند!

اگرچه مرکز پومپیدو یک گالری هنری است، در سه طبقه اول آن کتابخانه هایی عظیم وجود دارند.

نمایشگاه های مرکز پمپيدو

اتاق های زیادی وجود دارند که در مرکز پمپیدو در شش طبقه پراکنده اند و در آنجا می توانید تمام جنبش های هنر مدرن را از دادائیسم، فاویسم، کوبیسم و اکسپرسیونیسم کشف کنید. برای دوستداران هنر با سلیقه های غیر متعارف تر، مجموعه هایی از فیلم ها و تصاویر تعاملی گرفته تا چاپ و نقاشی دیواری ساخته شده اند.

چشمه استراوینسکی

مرکز فرهنگی پمپیدو بین مرکز پومپیدو و کلیسای سنت مری در چشمه استراوینسکی واقع شده است، یک چشمه عجیب و غریب با رنگ روشن که شانزده اثر از مجسمه سازی را به تصویر می کشد، شامل آب روانی زیبا است که نمایانگر مناسک بهار توسط آهنگساز ایگور استراوینسکی است. بنای این چشمه در سال 1983 توسط مجسمه سازان Jean Tinguely و Niki de Saint Phalle ساخته شده است و یکی از نمادین ترین چشمه های پاریس است.

کتابخانه های عظیم

مركز پمپيدو در واقع دو كتابخانه دارد. اول کتابخانه اطلاعات عمومی که به صورت رایگان در دسترس عموم می باشد؛ و دوم، کتابخانه کاندینسکی، که به تحقیقات و اسناد مربوط به هنر مدرن می پردازد. آنها هر دو منبع فوق العاده ای برای هر کسی هستند که بخواهد کمی تحقیق کند و یا فقط به جستجوی مجموعه های گسترده اطلاعات باشد.